24 Ιουλίου 2012

Καλές διακοπές, και… το νου σας. Σεξ με προφυλάξεις.


Με αυτά και με τα άλλα ήρθε κι ο Ιούλιος. Ο αδυσώπητος χρόνος. Αυτός που καταδυναστεύει τις ζωές μας. Αυτός που περνάει και αφήνει πίσω του σημάδια. Γκρίζα μαλλιά. Ρυτίδες. Χαρούμενες μνήμες. Λύπες και ότι άλλο επιτρέπει ο νους να γλιστρήσει στη σκέψη μας. Και όλα αυτά, έρχεται το καλοκαίρι και τα μεγεθύνει. Τους έρωτες, τις εμπειρίες, τα όνειρα, τα θέλω, τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα. Αυτό το καλοκαίρι.

Οι καλοκαιρινοί έρωτες. Αναμνήσεις σε ένα συρτάρι. Μια καρτ ποστάλ. Λίγη άμμο ξεχασμένη στο σκισμένο σου τζιν. Στα νησιά. Το γαλάζιο του Αιγαίου. Με τον κολλητό σου να γυρνάς την Πάρο. Να την πέφτεις σε δυο γκόμενες ξενέρωτες από το Λουτράκι. Σαντορίνη. Μύκονο. Και πάλι Χαλκιδική. Λυπάμαι, αλλά σαν τη Χαλκιδική έχει. Και καλύτερα. Άσχετα που εμείς την αγαπάμε. Όπως ακριβώς είναι. Χωρίς φκιασίδια και βελτιώσεις.

Και επιστροφή στην πόλη. Δεν υπάρχει σαν το συναίσθημα της επιστροφής στην πόλη όταν έχεις να διηγηθείς ιστορίες τρελές, χυλόπιτες και έρωτες της μιας βραδιάς. Ανεπανάληπτους. Στο ραδιόφωνο ν’ ακούς το αγαπημένο σου κομμάτι και να ξέρεις πως στις 31 Αυγούστου, αυτοί θα τραγουδούν στο Λιμάνι μόνο γι’ αυτήν την πόλη. Και αυτό θα το χρωστάμε στα παιδιά του upnloud.gr που κόντρα σε διοικήσεις και εκλεγμένους, δουλεύουν σκληρά για ένα μεγάλο φεστιβάλ σε τούτη την πόλη. Βαρέθηκα να φωνάζω μέσα από τις λέξεις που γράφω τόσα χρόνια και να γκρινιάζω για την κατάντια του πολιτισμού σε τούτη την πόλη. Και να ξέρετε πως γι’ αυτό δεν γκρινιάζω πια, όχι πως τώρα είμαι ευχαριστημένος. Φωτεινή εξαίρεση το 2014. Τα παιδιά του. Η αντιδήμαρχός του. Καταφέραμε να κάνουμε την πόλη να δουλέψει γι’ αυτήν. Χωρίς αλλά και ανταλλάγματα. Έτσι. Για το γαμώτο.

Και μετά Έκθεση. Κενές ομιλίες πολιτικών ή ομιλίες κενών πολιτικών που δεν μπορούν να εμποδίσουν την φυγή των φίλων σου στο εξωτερικό. Τη δική σου. Και κοιτάς αποσβολωμένος τα αεροπλάνα να φεύγουν γεμάτα χαμένους έρωτες, χαμένα όνειρα κι ελπίδες πως θα την αλλάξουμε τούτη τη χώρα. Αλλά δυστυχώς η χώρα δεν θα αλλάξει από αυτούς που την χάλασαν. Αυτοί απλά θα διορίσουν κι άλλους στο δημόσιο. Τα δικά τους παιδιά στις ίδιες θέσεις.

Και μετά πάλι όνειρα, σκληρή δουλειά, ταξίδια, γέλια, φιλιά μεσ’ τα δόντια, μωρά, μπιμπερό, παιδικό καρότσι και μια ευτυχία που δεν κόβεται στα τρία αλλά μοιράζεται απλόχερα.


Καλές διακοπές σε όλους μας και μην αγχώνεστε για το πόσες δόσεις θα υπάρξουν για το χαράτσι της ΔΕΗ. Ούτως ή άλλως μέχρι να μας έρθει ο λογαριασμός, εμείς θα είμαστε σε κάποια παραλία. Το πολύ πολύ να ξεχειμωνιάσουμε εκεί. πάμε όλοι μαζί.

3 σχόλια:

Σχολίασαν και τους ευχαριστώ: